Znowu to zrobiłam. Kupiłam kolejne pióro.
Ale tym razem trochę za bezcen, używany egzemplarz, trochę pokiereszowany, ale z tego co czytałam to jest wersja z lat '90 - nie do dostania aktualnie :)
A jeszcze przyszła z szeroką stalówką, idealnie do pewnego złotego atramentu, który w wersji limitowanej wydała ze współpracy z KWZ tym razem Pióroteka.
Podoba mi się to, że pomimo tego, że mamy takie totalnie elektroniczne czasy, jednak są ludzie, którzy kultywują stare dobre tradycje. Zastanawiam się które pokolenie przestanie umieć pisać ręcznie. Już moje bazgroli... Jak sobie przypomnę piękne techniczne pismo dziadka. Albo jak gdzieś w muzeach pokazują księgi z wpisami... to przecież tak piękna kaligrafia jest, że głowa mała w porówaniu do tego, co dzieje się dziś.
I tak, kurs kaligrafi to jest coś, co bym chciała kiedyś zrobić. Mam nadzieję, że zdążę jeszcze póki będę miała sprawne ręce i oczy ;-)